Archiwum kategorii: Cytaty

Rethinking Ecofeminist Politics – wypisy z Biehl (I)

Opublikowany przez
Odpowiedz

Niżej dwa cytaty z książki  Janet Biehl „Rethinking Ecofeminist Politics”, wydanej w roku 1991, a więc nieco historycznej, ale interesującej. Tak, to w ramach poszukiwania takiego feminizmu, którego moja męska immunologia – a chciałbym myśleć, że po prostu ludzka –  nie odrzuca. Nie mówię, że tym razem go znalazłem, póki co obserwuję swoje reakcje. Przy okazji polecam tekst „Naprawiając błędy ekofeminizmu” z Łajki. To jedno z niewielu miejsc ze śladem Biehl w polskojęzycznym internecie. I jeszcze coś w ramach poszukiwania koneksji – ten sam cytat, który wybrałem niżej, umieścił w swojej książce „Nonsense on Stilts: How to Tell Science from Bunk” (w rozdziale The Science Wars II: Do We Trust Science Too Little?) również Massimo Pigliucci, którego od dłuższego czasu podczytuję i podsłuchuję. Istotne, że dowiedziałem się o tym już po tym, jak dokonałem swojego wyboru cytatu. Biehl pisała tak: Czytaj dalej →

Najszybciej mówiący apateista świata i jego promienisty sceptycyzm

Opublikowany przez
Odpowiedz

Apateizm, podobnie jak np. slaktywizm, ingredientyzm czy fleksitarianizm, to są te interesująco brzmiące słowa, którymi możecie się posłużyć w inteligentnym towarzystwie, aby zaciekawić sobą (że co? jaki izm?) i dać wyraz swojemu zainteresowaniu tzw. współczesnością. To stosunkowo nowe pojęcia, które mnożą się w odpowiedzi na potrzebę kategoryzacji wszystkiego, co się da, a nawet więcej. Trudno powiedzieć, czy narodziły się, żeby stać się klasykami czy efemerydami. Rozumiem potrzebę porządkowania, chociaż jako ktoś, kto bardzo lubi ład, potrzebuje go i dąży do niego, wiem dokładnie, że dążenie to byłoby pozbawione wartości, gdyby świat mu się nie wymykał. Ilekroć kategoryzuję, zostaję na końcu z obfitą szufladką fenomenów i stanów będących w ramach mentalnej bilokacji w wielu miejscach jednocześnie lub nie będących nigdzie indziej jak w miejscu, które można określić tylko jedną kategorią – niekategoryzowalne. Szczerze: szczególnie pociągające jest to, czego nie można usidlić inaczej niż jako wymykające się. Czytaj dalej →

The Experience of Animality in Culture, Science and Common Sense – konferencja w Warszawie (11-13.10.2012)

Opublikowany przez
Odpowiedz

Zapowiada się kolejna bardzo ciekawa konferencja poświęcona stosunkowi człowieka do reszty zwierząt: The Experience of Animality in Culture, Science and Common Sense. Zorganizowana zostanie przez Instytut Badań Interdyscyplinarnych „Artes Liberales” Uniwersytetu Warszawskiego. Odbędzie się w dniach 11-13 października 2012 r. w sali konferencyjnej Instytutu przy Dobrej 72 (obok Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego). Na specjalnej stronie konferencji można zapoznać się z programem, przeczytać abstrakty wystąpień i poznać prelegentów. Z opisu: Czytaj dalej →

Ciało niewątpliwe, ciało w trybie echa, ciało na analgetykach

Opublikowany przez
Odpowiedz

Ciało jest fragmentem. Własne jest jedynym fragmentem, którego na pewno nie można zawłaszczyć, bo nie można się go zrzec. Oddalenie pretensji do ciała jest śmiertelne. Nie jest najważniejsze co to znaczy, że ciało jest. Naprawdę liczy się tylko to, że jest. Nawet, jeśli jest złudzeniem, to rzeczywistym. Ból prawdziwy czy złudny, wszystko jedno, doświadczany zawsze jest niewątpliwy. Ciało, obręb (lepiej: centrum) samopoczucia, w którym rodzi się unikalny wymiar interakcji części składowych i wyodrębnionego fragmentu z resztą. Somatyczne jest wykrywaczem specjalnego pasma świata. Ciało jest strukturą, której niesamodzielność uprawdopodobnia nie tylko samą siebie, ale i to, co ją dopełnia. Niesamodzielność zakłada fragmentaryczność, a więc i całość, do której fragment należy. Zastanawiające jest, że ból jest instancją, którą czuje się jako weryfikację ciała, jednocześnie jest tym uczuciem, które nie potrzebuje odniesień do czegoś poza nim samym. Jakkolwiek może być kojarzony z określonym bodźcem, gdy zaistnienie, staje się samowystarczalnym centrum. Czytaj dalej →

Nauki społeczne są naukami kultu cargo?

Opublikowany przez
Odpowiedz

 Wykład WitkowskiegoWe wtorek 3 lipca w warszawskiej Wyższej Szkole Psychologii Społecznej odbędzie się wykład Tomasza Witkowskiego „Inteligencja Makiaweliczna. Rzecz o pochodzeniu natury ludzkiej”. Witkowski, psycholog, autor wielu książek i artykułów, a niegdyś wykładowca uniwersytecki, dokonał kilka lat temu bardzo ciekawej prowokacji, wykazującej w bolesny sposób brak zdrowych nawyków sceptycznych tam, gdzie z pewnością powinny być. W czasopiśmie Charaktery opublikował tekst opisujący wymyśloną przez siebie psychoterapię. Redakcja, w której zasiadają również osoby z tytułami naukowymi, bez mrugnięcia okiem oddała łamy totalnym bzdurom, z premedytacją przygotowanym przez Witkowskiego wedle najlepszego przepisu: dobrze sformułowana nowinka, zapewnienie o skuteczności terapii, trochę żargonu i naszpikowanie czymś, co przypomina fakty, najlepiej obfite naszpikowanie. W ramach kolejnych prób „oczyszczania psychologii z hochsztaplerstwa” napisał książkę „Zakazana psychologia. Pomiędzy nauką a szarlatanerią”, której kilkudziesięciostronicowy fragment można przeczytać na tej stronie (pdf). Witkowski pisze: Czytaj dalej →

Sprawne słowa

Opublikowany przez
Odpowiedz

krzyzykSłowa zmieniają ludzi. Są aktywizmem. Książki, publicystyka, rozmowy, dyskusje, argumenty – to wszystko dosłownie ma siłę sprawczą! Czy tylko to? Ależ nie, ale życie bez słów i bez świadomego wysławiania jest ubogie w unikalny wymiar. Kiedy patrzę na swoje życie, widzę radykalne zmiany, których katalizatorem były słowa innych. Ludzie zmieniają ludzi. Byłem inny. Na każdym etapie zmiany wydawało mi się, że mam rację i za każdym razem ostatecznie przeważyły przeciwne, stając się moimi. Na szczęście miałem też wątpliwości, miejsca wolne od betonu, gościnne dla tego, co rosnąc może rozsadzić światopogląd. Nie umiem założyć, że w przyszłości nie dokonają się we mnie kolejne ważne zmiany, chociaż z czasem – niestety – plastyczność może maleć. W każdym razie wciąż próbuję je prowokować konfrontując siebie w słowach z innymi: szukam źródeł weryfikacji poza sobą, podważam swoje racje. Czytaj dalej →

Man makes the things out of himself (Vico)

Cytat

Opublikowany przez
Odpowiedz

It is noteworthy that in all languages the greater part of the expressions relating to inanimate things are formed by metaphor from the human body and its parts and from the human senses and passions. Thus, head for top or beginning; the brow and shoulders of a hill; the eyes of needles and of potatoes; mouth for any opening; the lip of a cup or pitcher; the teeth of a rake, a saw, a comb; the beard of wheat; the tongue of a shoe; the gorge of a river; a neck of land; an arm of the sea; the hands of a clock; heart for center (the Latins used umbilicus, navel, in this sense); the belly of a sail; foot for end or bottom; the flesh of fruits; a vein of rock or mineral; the blood of grapes for wine; the bowels of the earth. Heaven or the sea smiles; the wind whistles; the waves murmur; a body groans under a great weight. The farmers of Latium used to say the fields were thirsty, bore fruit, were swollen with grain; and our rustics speak of plants making love, vines going mad, resinous trees weeping. Innumerable other examples could be collected from all languages. All of which is a consequence of our axiom (120) that man in his ignorance makes himself the rule of the universe, for in the examples cited he has made of himself an entire world. So that, as rational metaphysics teaches that man becomes all things by understanding them (homo intelligendo fit omnia), this imaginative metaphysics shows that man becomes all things by not understanding them (homo non intelligendo fit omnia); and perhaps the latter proposition is truer than the former, for when man understands he extends his mind and takes in the things, but when he does not understand he makes the things out of himself and becomes them by transforming himself into them.

Giambattista Vico ([1774] 1970) The New Science of Giambattista Vico. Tran. from the third edition by Thomas Goddard Bergin and Max Harold Fisch. Ithaca, NY: Cornell University Press. (wydanie polskie: Giambattista Vico: Nauka nowa. Tłum. Jan Jakubowicz. Oprac. Sław Krzemień-Ojak. Warszawa 1966)

Cytat za: John O’Neill, Five Bodies. Re-figuring Relationships, SAGE Publications 2004